Baszkowski Andrzej (1932 – 2011)

poeta, dramaturg, publicysta, redaktor

   Urodził się 19 czerwca 1932 r. w Bydgoszczy, skończył filologię polską w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był kierownikiem literackim: Teatru Popularnego w Grudziądzu (1955-1958) oraz Teatru Lalki i Aktora „Baj Pomorski” w Toruniu (1958-1960). Pracował w dwutygodniku „Pomorze” (1960-1975), jako zastępca redaktora naczelnego Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy (1973-1974) oraz w tygodniku „Fakty” (1975-1990). W latach 1977-2004 był redaktorem naczelnym „Bydgoskiego Informatora Kulturalnego”.

   Debiutował w „Ilustrowanym Kurierze Polskim” w 1952 r. Wydał następujące zbiory wierszy: Pory (Wydawn. Morskie, 1962), Biała laska (Wydawn. Poznańskie, 1968), Poza słowami (Wydawn. Morskie, 1972), Dziennik domowy (Wydawn. Morskie, 1978), Martwe natury (K-PTK, 1985), Czekając na Ikara (Wydawn. „Pomorze”, 1987), Kwarantanna (Ośrodek Kultury Regionalnej, 1990), Na jeden sezon (Biblioteka „Metafory”, 1995), Wiersze wybrane (Instytut Wydawniczy „Świadectwo”, 1999), Kartka z kalendarza (K-PTK, 2000). Autor ośmiu sztuk dla teatrów lalkowych (m.in. Czerwony kwiatuszek; Planeta nadziei; Był sobie król; Szarada profesora Greniusa; Niezwykła księga Mikołaja; Zaklety kamień).

   Współzałożyciel Grupy Literatów i Plastyków „Prowincja” (1956) oraz Bydgoskiej Grupy Poetyckiej „Wiatraki” (1960 – 1968). Otrzymał nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Poezji w Poznaniu (1961) oraz Nagrodę Artystyczną „Metafory” im. Klemensa Janickiego (1998).

   Działacz społeczny, ławnik sądowy. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Członek Związku Literatów Polskich od 1963 r. Zmarł 29 kwietnia 2011 r.

spoczywa na cmentarzu Starofarnym, ul. Grunwaldzka 15