Panek Kazimierz (1873 – 1935)
doktor wszech nauk lekarskich, profesor fizjologii i bakteriologii, działacz polityczny
Urodzony 15 II 1873 r. w Oświęcimiu, syn Józefa i Anny z Galoszów. Ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie, a następnie studiował medycynę w Uniwersytecie Jagiellońskim. Stopień doktora medycyny uzyskał w 1897 r. W 1903 r. rozpoczął studia weterynaryjne we Lwowie i równocześnie pracował jako asystent w Katedrze Higieny Uniwersytetu Lwowskiego. Dyplom lekarza weterynarii uzyskał w 1906 r. W tym samym roku mianowany został profesorem nadzwyczajnym, a w 1913 r. profesorem zwyczajnym fizjologii. W czasie pierwszej wojny światowej pracował w armii austriackiej jako szef sekcji epidemiologicznej oraz w laboratorium epidemiologicznym Czerwonego Krzyża. Zorganizował 14 szpitali chorób zakaźnych.
W 1920 r. zamieszkał w Bydgoszczy i został kierownikiem Wydziału Higieny Zwierząt Państwowego Naukowego Instytutu Rolniczego (od 1927 r. PINGW Oddział w Bydgoszczy). Współorganizował Radę Naukową Instytutu, a następnie był jej długoletnim członkiem (IX 1927). Prowadził bardzo różnorodną działalność naukową, interesował się zagadnieniami chemii bakteriologicznej. W Bydgoszczy pracował nad biologią prątka gruźlicy i nad nowymi metodami diagnostyki nosacizny.
Zaliczany był do grona wybitniejszych działaczy obozu narodowodemokratycznego w Bydgoszczy i w okręgu bydgoskim (w 1925 r. był prezesem ZLN w Bydgoszczy). Działał w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”. Był członkiem honorowym „Sokoła IV” w Bydgoszczy.
Z gimnazjum krakowskiego wyniósł umiłowanie gór – Karpat i Beskidów. Czynnie działał w Towarzystwie Tatrzańskim. Został pierwszym redaktorem „Taternika” (1907). W 1907 r. był jednym z założycieli pierwszego w kraju tego rodzaju stowarzyszenia – Karpackiego Towarzystwa Narciarzy we Lwowie. Kierował zespołem taternickim „Bacówka”. Zmarł 13 XI 1935 r. w Bydgoszczy.