Rumfeld Danuta (1926 – 2002)
Prezes Bydgoskiej Rodziny Katyńskiej w latach 1992-2002
Urodziła się 31 października 1926 r. w Inowrocławiu, córka kpt. Ignacego Nowaka, który został zamordowany w kwietniu 1940 r. przez NKWD, i Janiny z Klimkiewiczów. Dzieciństwo spędziła w Rawie Ruskiej, gdzie został przeniesiony kpt. I. Nowak. Zajmował tam stanowisko kierownika Referatu II Rejonowej Komendy Uzupełnień. W 1939 r. ojciec jej dostał się do sowieckiej niewoli. D. Rumfeld jako trzynastoletnie dziecko wraz z matką zostały deportowana do Kazachstanu (1940 r.). Po pięcioletniej tułaczce wróciły do Polski, przez Mikołajów nad Morzem Czarnym, w 1945 r. Osiedliły się w Inowrocławiu wierząc, że kpt. Nowak żyje i wróci do rodzinnego miasta.
Danuta Rumfeld w maju 1946 r. została zatrudniona w Hurtowni Drogeryjno-Perfumeryjnej „Flora” w Inowrocławiu, równocześnie podjęła naukę księgowości i pracy administracyjnej. W Inowrocławiu pracował do 1969 r., m.in. w Oddziale Wojewódzkiej Spółdzielni Spożywców „Społem”. Od czerwca 1969 r., po zamieszkaniu w Bydgoszczy, zatrudniona została w Centrali Spółdzielni Ogrodniczych i Pszczelarskich w Warszawie, Delegatura w Bydgoszczy, gdzie pracowała do przejścia na emeryturę 31 grudnia 1981 r.
Podczas zorganizowanego w 1989 r. pierwszego wyjazdu do Katynia, pośród pasażerów pociągu była Danuta Rumfeld. W trakcie podróży poznała kilka bydgoszczanek, które podobnie jak ona pragnęły odnaleźć groby swoich ojców. Wspólnie postanowiły założyć Rodzinę Katyńską w Bydgoszczy. D. Rumfeld była jej pierwszym prezesem (13 II 1990 – 2002). Dzięki jej staraniom powstał symboliczny cmentarzyk katyński przy kościele Świętych Polskich Braci Męczenników na Wyżynach. Z jej inicjatywy wmurowano również tablice poświęcone pamięci pomordowanych na Wschodzie na Starym Rynku i w gmachu Muzeum Tradycji Pomorskiego Okręgu Wojskowego (obecnie Muzeum Wojsk Lądowych) w Bydgoszczy.
Prócz prezesowaniu Bydgoskiej Rodzinie Katyńskiej D. Rumfeld pracowała społecznie w Miejskim i Wojewódzkim Komitecie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Towarzystwie Przyjaciół Muzeum Tradycji Pomorskiego Okręgu Wojskowego. 7 X 1989 r. wybrana została prezesem tymczasowego Zarządu Oddziału Kujawsko – Pomorskiego Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, a 15 XII 1989 r. na I Zjeździe Delegatów Oddziału – prezesem Zarządu. Pełniła różne ważne funkcje w Związku Sybiraków.
D. Rumfeld uczestniczyła w otwarciu polskich cmentarzy wojennych na wschodzie. Organizowała pielgrzymki do miejsc kaźni, trasą cmentarzy na Wschodzie, po 2000 r. na Polskie Cmentarze Wojenne w: Katyniu, Charkowie i Miednoje. Pamiętała również o sytuacji Polaków na Białorusi, Ukrainie, Litwie i w Rosji, organizując dla nich pomoc. W autokarach znajdowały się dary dla polskich szkół, placówek i parafii, które D. Rumfeld zawsze potrafiła zdobyć od sponsorów. Gromadziła dokumenty i pamiątki związane ze zbrodnią katyńską, była współautorką książek i wielu artykułów poświęconych tragedii polskich jeńców i losów ich rodzin.
Wraz z prof. dr hab. Włodzimierzem Jastrzębski i Krzysztofem Sidorkiewiczem opublikowała dwie prace: „Katyń1940”, wyd. Rodzina Katyńska w Bydgoszczy, 1995; „Katyń 1940 – Aneks”, wyd. Rodzina Katyńska w Bydgoszczy, 1997. Natomiast publikację „10-lecie Rodziny Katyńskiej Bydgoszcz przy Klubie Pomorskiego Okręgu Wojskowego 1990-2000”, Bydgoszcz, 2000 – opracowała sama.
Danuta Rumfeld za trud i poświęcenie włożone w upamiętnienie zbrodni katyńskiej została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (2002), odznaką honorową Sybiraka, złotym medalem „Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej” i kombatanckim Krzyżem Zasługi. Zmarła 20 sierpnia 2002 r.