Lutogniewski Lech (1953 – 2006)
dziennikarz
Urodził się 13 października 1953 r. we Wrocławiu, syn Stanisława, lekarza internisty, dyrektor szpitala im. Jurasza w Bydgoszczy i Janiny z domu Kosińska, lekarza toksykologa. W 1976 r. ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, posiadał Międzynarodowe Uprawnienia Barmańskie oraz był Licencjonowanym Aukcjonerem Dzieł Sztuki.
Działalność dziennikarską rozpoczął od współpracy z Rozgłośnią Harcerską w szkole średniej podczas studiów na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu kierował studenckim „Radiem Centrum”. W 1975 roku został zwycięzcą XV Ogólnopolskiego Konkursu Krasomówczego kół studenckich w Lublinie. Zawodową pracę rozpoczął w Polskim Radiu w Gdańsku, a następnie kontynuował w Bydgoszczy. W latach 1977-1989 pracował lub współpracował jako dziennikarz z ok. 40 redakcjami, m.in. z „Prawo i Życie”, „Sztandar Młodych”, „Ilustrowany Kurier Polski”, „Kujawy”. W latach 1984-1986 pracował w rozgłośni zakładowej „Telkom-Telfy” w Bydgoszczy. Od 1989 r. współpracował m.in. z Telewizją Polską Warszawa, Polskim Radio Bydgoszcz, III Programem Polskiego Radia, Regionalnym Dodatkiem Gazety Wyborczej.
Od 1992 r. prowadził własną agencję informacyjną, posiadał również lokalny, pierwszy w Bydgoszczy, portal informacyjny www.info.bydgoszcz.pl i radio internetowe w którym pracował z młodzieżą. Pisywał również artykuły do Bydgoskiego Informatora Kulturalnego, oraz współpracował z prywatnymi stacjami radiowymi. Prowadził własną firmę – Agencja Master – produkcja programów RTV, organizowanie i prowadzenie imprez, m.in. prowadził radio targowe na wszystkich imprezach targowych w Bydgoszczy. Organizował największe imprezy plenerowe, zabawy sylwestrowe na Starym Rynku w Bydgoszczy. Współpracował z agencjami specjalizującymi się w kształtowaniu wizerunku osób i firm.
L. Lutogniewski, nazywany „Lutkiem”, słynął również z zamiłowania do nowinek technicznych. Cyfrowe aparaty fotograficzne, dyktafony, kamerki – kochał to. W zdobywaniu informacji o najświeższych wydarzeniach w mieście pomagał mu zestaw CB, z którym się nie rozstawał. Lutogniewski był znany z niekonwencjonalnych pomysłów happeningowych realizowanych od kilkudziesięciu lat w Bydgoszczy. Charakterystyczny strój (biały lub czarny garnitur, wysoki kapelusz i muszka) oraz gardłowe „r” nie pozwalały pomylić go z nikim innym. Posiadał własną tablicę memorialną na Starym Rynku, próbował „reaktywować” gminę żydowską w Bydgoszczy.
Lutogniewski był członkiem ZMS i ZSP oraz Międzynarodowego Centrum Technik Animacji i Dokumentacji Muzycznej „Jeunesse Musica-Ies”. Odznaczony był Złotą Odznaką OHP i Srebrną Odznaką ZSP oraz Nagrodą Prezydenta Bydgoszczy. Zmarł nagle 23 października 2006 r.
spoczywa wraz z rodzicami Stanisławem Lutogniewskim i Janiną Kosińską-Lutogniewską