Kaczmarczyk Roman (1895 – 1993)
litograf, działacz Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”
Urodził się 15 lutego 1895 r. w Wolbromie, pow. Olkusz. Dzieciństwo spędził w Sosnowcu, gdzie ukończył szkołę ludową. W 1905 r. uczestniczył w strajku szkolnym. Do konspiracyjnego „Sokoła” wprowadził Romana Kaczmarczyka, ojciec słynnego śpiewaka Jana Kiepury. Do wybuch I wojny światowej działał w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół” na terenie Zagłębia Dąbrowskiego. Był także jednym z organizatorów plebiscytu na Śląsku.
W Bydgoszczy R. Kaczmarczyk zamieszkał na stałe w 1922 r., gdzie podjął pracę rysownika litografa w Zakładach Graficznych „Biblioteka Polska”, przy ul. Jagiellońskiej. Dał się poznać jako wybitny działacz sokoli odnoszący sukcesy w pracy z młodzieżą. Był też zagorzałym kolekcjonerem narodowych i regionalnych pamiątek. W czasie okupacji niemieckiej i w trudnych latach stalinizmu nie zważając na niebezpieczeństwo R. Kaczmarczyk przechowywał dokumentację i archiwalia „Sokoła”. Po wojnie pracował z młodzieżą. W latach 1947-52 pełnił społecznie funkcję trenera gimnastyki wyczynowej i zasiadał w zarządzie Kolejowego Klubu Sportowego „Brda”. Następnie trenował młodzież w Zrzeszeniu Sportowym „Zryw”. Po 1989 r. zaangażował się w starania o reaktywowanie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Był honorowym członkiem wielu organizacji, m.in. Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy. W 1991 r. podczas Światowego Zjazdu Związku Sokołów Polskich w Poznaniu otrzymał Złotą Gwiazdę Zasługi Sokolstwa Polskiego w Ameryce. Zmarł 1 lutego 1993 r.
Imieniem zasłużonego działacza „Sokoła” nazwana została ulica na osiedlu Przylesie w Bydgoszczy. Łączy ona ulicę Pod Skarpą z ul. Sybiraków.