Gajewski Franciszek (1897 – 1969)
artysta plastyk
Urodził się 30 stycznia 1897 r. w rodzinie rzemieślniczej, syn Teofila – szewca i Antoniny z Relków. Po ukończeniu Szkoły Ludowej, kontynuował naukę w Państwowej Szkole Przemysłu Artystycznego w Bydgoszczy. Jako młody chłopak, artysta walczył z bronią w ręku. W 1916 r. wcielony został do wojska niemieckiego i walczył na froncie zachodnim. Trafił tam do niewoli. Dwa lata później wstąpił na ochotnika do armii gen. J. Hallera, z którą z Francji powrócił do kraju. Brał także udział w wojnie polsko – bolszewickiej.
Lubił malować kwiaty, akty kobiece, martwe natury i architekturę miast, głównie pomorskich. Jednak najchętniej portretował Bydgoszcz. Dzięki jego obserwacjom i wędrówkom ze sztalugami utrwalone zostały i ocalone od zapomnienia najbardziej malownicze, często nieistniejące już zakątki Bydgoszczy np. bydgoska „Wenecja”. Malował bydgoskie zakątki w różnych porach dnia i nocy. Jego rysunki, akwarele i prace olejne wielokrotnie były nagradzane i prezentowane na wystawach w całym kraju i nie tylko. Był artystą niezwykle wszechstronnym. Od 1926 r. swoje prace wystawiał w Muzeum Miejskim. Dwukrotnie, w 1958 i 1969 r., muzeum urządziło wystawę jego prac. Działał aktywnie w Związku Artystów Plastyków. Wiele z prac Gajewskiego znajduje się w zbiorach Muzeum im. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy.
Za odwagę na polu walki F. Gajewski otrzymał Order Virtuti Militari V klasy. Natomiast miasto uhonorowało go odznaką „Bydgoszcz zasłużonemu Obywatelowi”. Zmarł 17 kwietnia 1969 r.
Imieniem zasłużonego dla kultury regionu artysty nazwana została jedna z ulic na Glinkach.