Dreas Władysław (1884 – 1975)
komisarz policji, numizmatyk, współzałożyciel Bydgoskiego Towarzystwa Numizmatycznego
Urodzony 5 IV 1884 r. w Januszkowie, w rodzinie kołodzieja, Antoniego. W poszukiwaniu pracy i chleba wyemigrował do Westfalii, tam założył rodzinę. Mieszkając w Bochum, zatrudnił się w miejscowej policji jako pracownik cywilny. W 1920 roku powrócił do Polski i zamieszkał w Nakle nad Notecią. Po kilkuletnim pobycie w Nakle osiadł w Bydgoszczy. Miastu temu pozostał wierny do końca swego życia, pełniąc w nim różne funkcje administracyjne. Pracował m.in. w pionie policyjnym Starostwa Powiatowego, był aktywnym członkiem Polskiego Związku Zachodniego. Jako komisarz policji w obliczu zagrożenia niemieckiego otrzymał w 1939 r. rozkaz ewakuacyjny do Łucka na Wołyniu. Przypadek zrządził, że do miejsca przeznaczenia nie dojechał, unikając sowieckiej niewoli i śmierci w Katyniu.
Pierwsze miesiące okupacji hitlerowskiej spędził w Bydgoszczy. Wobec nasilających się represji, dotyczących szczególnie członków Polskiego Związku Zachodniego, W. Dreas schronił się w Krakowie, gdzie pracował w klinice uniwersyteckiej UJ jako księgowy.
W 1945 r. powrócił do miasta nad Brdą. Podjął pracę na stanowisku wicestarosty. W 1946 r. wydał obszerną publikację: „Powiat bydgoski oskarża”, dokumentującą zbrodnie hitlerowskie na ziemi bydgoskiej. Korzystając z niemieckich źródeł, sporządził w niej imienne listy pomordowanych i represjonowanych Polaków powiatu bydgoskiego. Do przejścia na emeryturę pełnił w mieście kierownicze funkcje w administracji.
Jego pasją była historia, systematycznie rozwijał swoją wiedzę w tym zakresie. W kręgu wielu zainteresowań Władysława Dreasa mieściła się numizmatyka, której poświęcił wiele lat swego życia. Jego nazwisko pojawiało się często na łamach przedwojennych pism bydgoskich, m.in. „Dziennika Bydgoskiego” i „Przeglądu Bydgoskiego”. Był kolekcjonerem monet i medali, jednym z podobnych mu entuzjastów, zrzeszonych od 1935 r. w tutejszym Towarzystwie Numizmatycznym, wśród których znaleźli się także Roman Stobiecki, Karol Grams, Leon Rożdżyński, Stanisław Niewitecki, Kazimierz Lewiński. W. Dreas zgromadził imponujący zbiór dawnych monet polskich i obcych, a także unikatowych numizmatów XX-wiecznych. Katalogował i dokumentował dostępne mu eksponaty, opisując je w periodykach krajowych i regionalnych. Był również współzałożycielem Bydgoskiego Towarzystwa Numizmatycznego.
W jego kolekcji znajdowały się monety starożytne, m.in. Eginy, bite w latach 456-450 p.n.e., a także lidijskie, uważane za najstarsze w świecie, ponadto drachmy z czasów Aleksandra Wielkiego oraz monety pochodzące z Aten, Sparty, Syrakuz, starożytnego Egiptu, Judei, Syrii, Antiochii, z wizerunkami licznych władców świata starożytnego. Znaczną część zbiorów wypełniały monety polskie – od denara Mieszka I, poprzez unikatowe numizmaty z czasów kolejnych władców polskich, aż do rzadkich okazów XX-wiecznych. Wiele z nich pochodziło z wykopalisk. Swoją kolekcję W. Dreas ocalił, wywożąc ją do Krakowa podczas okupacji hitlerowskiej. Od 1971 r. był dożywotnim honorowym prezesem Bydgoskiego Towarzystwa Numizmatycznego. Zmarł 28 VI 1975 r.
spoczywa w kwaterze 13