ks. Sieńko Ludwik CM (1912 – 1985)
proboszcz parafii św. Wincentego à Paulo w latach 1962–1980, poeta, kompozytor
Urodził się 15 I 1912 r. w archidiecezji krakowskiej, w Więcławicach koło Krakowa. Pochodził z rodziny rolniczej, po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Księży Misjonarzy. Do Zgromadzenia Księży Misjonarzy wstąpił w Wilnie 1 X 1932 r., po dwuletnim seminarium złożył śluby misjonarskie 2 II 1935 r. Po maturze rozpoczął studia filozoficzne i teologiczne w Instytucie Teologicznym Zgromadzenia w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk ks. bpa Stanisława Rosponda w dniu 1 V 1941 r. w krakowskim kościele misjonarskim na Stradomiu.
Od stycznia do lipca 1942 r. był wikariuszem i katechetą w Jezierzanach w archidiecezji lwowskiej. Następnie pracował przez 4 lata jako wikariusz w sanktuarium w Milatynie Nowym niedaleko Lwowa. W czasie II wojny światowej uratował cudowny obraz Jezusa ukrzyżowanego z kościola w Milatyniu. Obraz obecnie jest wystawiony publicznie w jednej z naw koscioła św. Wincentego a Paulo w Krakowie – Kleparzu.
W 1952 r. skierowany został do Wyższego Seminarium Duchownego w diecezji gorzowskiej, gdzie pełnił stanowisko ojca duchownego. Następnie pracował jako wykładowca teologii pastoralnej, homiletyki i socjologii w Biskupim Seminarium Duchownym Diecezji Gdańskiej w Gdańsku-Oliwie. W 1962 r. został powołany na proboszcza parafii św. Wincentego à Paulo w Bydgoszczy. Pracował w naszym mieście blisko 18 lat – do 1980 r., kiedy to ze względu na stan zdrowia został odwołany z urzędu proboszcza i przeniósł się do Warszawy, gdzie w kościele pw. Świętego Krzyża nadal jako rezydent służył wiernym, zwłaszcza w konfesjonale.
Okres pracy duszpasterskiej ks. L. Sieńki to lata najintensywniejszych prac budowlanych wokół i we wnętrzu bazyliki. Większość z głównych elementów wystroju świątyni pochodzi właśnie z tego okresu. Ksiądz L. Sieńko, wrażliwy na piękno – był z zamiłowania poetą – pisał teksty pieśni, wierszy okolicznościowych, równocześnie tworzył utwory muzyczne własnej kompozycji. Spod jego pióra wyszła m.in. 5-głosowa Msza Święta polska, a także kantaty ku czci św. Wincentego à Paulo.
Ksiądz Ludwik Sieńko zmarł 25 IX 1985 r. w Warszawie, jego ciało zostało przewiezione do Bydgoszczy, gdzie w bazylice odbyła się msza Święta pogrzebowa, której przewodniczyli ks. abp Tadeusz Gocłowski i ks. bp Jan Nowak. Ciało długoletniego proboszcza spoczęło w grobowcu księży misjonarzy na cmentarzu parafialnym.
W dowód uznania za długoletnią pracę Rada Miasta Bydgoszczy, na wniosek parafian i mieszkańców miasta, w dniu 27 IX 1993 r. podjęła uchwałę nadającą imię ks. L. Sieńki ulicy łączącej rondo Ossolińskich z ulicą Ogińskiego. W tym samym roku w nawie bazyliki została wmurowana tablica pamiątkowa poświęcona długoletniemu proboszczowi.