Jachnina Anna (1914 – 1996)
dziennikarka radiowa, członkini ZWZ-AK
Urodzona 26 V 1914 r. w Ciechocinku, z domu Grzelecka. Córka Leopolda, urzędnika Państwowego Zakładu Zdrojowego w Ciechocinku, i Józefy z domu Czaki. Uczyła się w Zakładzie ss. Urszulanek we Włocławku, gdzie w 1933 r. złożyła egzamin dojrzałości. W 1935 r., po zawarciu związku małżeńskiego z kapitanem Julianem Jachną, który służył w 36. Pułku Legii Akademickiej, zamieszkała w Warszawie. W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. pełniła dyżury na warszawskich dworcach kolejowych i w Szpitalu Ujazdowskim.
Do pracy konspiracyjnej włączyła się w końcu 1941 r., działała w Komisji Propagandy Okręgu Warszawskiego oznaczonej kryptonimami „KOPR” i „Sztuka”. Praca Jachniny polegała na przygotowywaniu tekstów literackich dotyczących wojny i okupacji: opowiadań, anegdot, odezw, tekstów piosenek, plakatów itp. Była autorką książki „Anegdoty i dowcipy wojenne” (1942 r.) – dwa zachowane egzemplarze książki przechowywane są w Bibliotece Narodowej w Warszawie. Dnia 3 XI 1942 r. została aresztowana w lokalu kontaktowym przy ulicy Wilczej 54. Przeszła przesłuchania na Pawiaku, a następnie została przewieziona do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. W końcu października 1944 r. przekazano ją do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, w którym doczekała się wyzwolenia w kwietniu 1945 r.
W kwietniu 1946 r. powróciła do Polski i zamieszkała w Gdańsku, pracowała w Biurze Odbudowy Portu. Po roku na stałe przeniosła się do Bydgoszczy, gdzie 1 V 1948 r. została zatrudniona w Rozgłośni Polskiego Radia. Pracowała w kilku redakcjach, była kierownikiem redakcji kulturalnej oraz redakcji audycji regionalnych, a także zastępcą kierownika redakcji audycji literackich. Miłośniczka folkloru Pałuk, ziemi krajeńskiej, Kaszub i Kujaw, autorka wielu wybitnych pozycji programowych o rzadkich i zanikających zwyczajach i tańcach ludowych np. „Jak to na Pałukach bywało”. Nagrała ponad 300 audycji, współpracowała z Polskim Towarzystwem Ludowoznawczym, z muzeami etnograficznymi i towarzystwami kulturalnymi. Opracowywała reportaże literackie, audycje słowno-muzyczne i in. Niektóre były emitowane na antenie ogólnopolskiej. Współpracowała z działem muzycznym i literackim Programu I PR. Współorganizowała konkurs na zbieranie starych pieśni i podań, brała też udział w przygotowywaniu zjazdów twórców ludowych. Przewodnicząca sekcji ludowej w KPTK w Bydgoszczy. W lutym 1972 r. została zastępcą kierownika redakcji audycji literackich. Na emeryturę przeszła 31 V 1974 r.
Jako jedyna dziennikarka radiowa w regionie i jedna z nielicznych w kraju była laureatką radiowego „Złotego Mikrofonu” (1970 r.). Otrzymała wiele nagród i wyróżnień, m.in. w 1958 r. Artystyczną Nagrodę Wojewódzką I stopnia za popularyzowanie twórczości ludowej. W 1972 r. Klub „Pomorania” przy Zrzeszeniu Kaszubsko-Pomorskim w Gdańsku uhonorował Jachninę medalem „Stolema”. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” oraz odznaką honorową „Za szczególne zasługi dla województwa bydgoskiego”. Udzielała się w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręg w Bydgoszczy. Zmarła 20 VII 1996 r.