Matuszewski Tadeusz (1874 – 1944)
Poseł II i III kadencji 1928-1935 r.
Urodził się 23 lipca 1874 r. w Czempinie (pow. Kościan), ojciec Franciszek – organista, matka Katarzyna z domu Bączyńska. Ukończył szkołę ludową w Czempiniu, następnie odbył praktykę stolarską i kursy księgowości w Niemczech. Początkowo pracował dorywczo jako stolarz na terenie Niemiec. W 1897 r. wraca do Wielkopolski, gdzie pracuje jako stolarz w Poznaniu.
W latach 1899-1901 członek Komitetu Agitacyjnego SPD Prowincji Poznańskiej. Matuszewski był współpracownikiem Róży Luksemburg, w latach 1902-1904 współredagował „Gazetę Ludową”. Dwukrotnie – w 1903 r. i 1912 r. – kandydował z listy socjaldemokratycznej na posła do Reichstagu. W latach 1904-07 był pełnomocnikiem, następnie 1907-18 płatnym funkcjonariuszem niemieckiego socjaldemokratycznego Związku Drzewnego na okręg poznański. Przewodniczący rad nadzorczych: spółdzielni spożywców i Kasy Chorych w Poznaniu.
W czasie I wojny światowej z powodu stanu zdrowia nie został powołany do wojska pruskiego, opiekował się inwalidami wojennymi. Po wybuchu rewolucji w Niemczech XI 1918 – I 1919 był jednym z trzech przewodniczących Wydziału Wykonawczego RRŻ w Poznaniu. W grudniu 1918 r. kandydował z ramienia SPD do niemieckiego Zgromadzenia Narodowego, był uczestnikiem I Ogólnoniemieckiego Kongresu RRŻ w Berlinie. Po wybuchu powstania wielkopolskiego, na polecenie Naczelnej Rady Ludowej, doprowadził do rozwiązania RRŻ w Poznaniu. W III 1919 r. z ramienia socjaldemokratycznych Wolnych Związków wybrany do Rady Miejskiej Poznania.
Od 1920 r. członek Niemieckiej Socjaldemokratycznej Partii w Polsce i Zjednoczenia Wolnych Związków w Zachodniej Polsce, do 1925 r. redaktor odpowiedzialny jego organu prasowego „Związkowiec” w Bydgoszczy. Wcześniej publikował artykuły w „Freie Gewerkschaft” i „Robotniku Budowlanym”. W maju 1920 r. uczestnik I Kongresu Klasowych Zw. Zaw. w Warszawie. Od lipca 1920 r. przewodniczący Zarządu Centralnego Zjednoczenia. Od 1922 r. przedstawiciel KCZZ na okręg poznańsko-pomorski, zwolniony z tego stanowiska w 1926 (1929-37 członek Komisji Rewizyjnej KCZZ) pozostał przewodniczącym bydgoskiego Zjednoczenia (do 1932 r.). Od 1922 r. związany z Partią Niezależnych Socjalistów w Polsce (od 1924 r. Niezależna Socjalistyczna Partia Pracy) i jej przewodniczący na Wielkopolskę i Pomorze, w 1925 r. wystąpił z partii.
Członek Sejmiku Wojewódzkiego w Poznaniu, Rady Nadzorczej Komunalnego Banku Kredytowego, komitetu doradczego przy Komisarzu Powiatowych Kas Chorych. W latach 1922-26 członek Rady Miejskiej w Bydgoszczy i Komitetu Rozbudowy m. Bydgoszczy, reprezentant Zjednoczenia w Powiatowym Zarządzie Funduszu Bezrobocia. Od końca stycznia 1920 r. związany z PPS; w 1928 r. uzyskał mandat z listy nr 2 (PPS) w okręgu wyborczym nr 32 (Bydgoszcz). Po raz kolejny w 1930 r. zdobył mandat z listy nr 7 (Centrolew) w okręgu wyborczym nr 32 (Bydgoszcz). W wyborach do Sejmu w 1928 r. kandydował również z listy państwowej. W czasie II kadencji pracował w komisjach: morskiej i zdrowia publicznego. Tadeusz Matuszewski był członkiem klubu ZPPS
Od 1929 r. przewodniczący egzekutywy OKR w Bydgoszczy. Uczestnik Kongresu Centrolewu w Krakowie. Od 1934 r. przewodniczący ZG Centralnego Zw. Robotników Budowlanych w Polsce, 1935-36 przewodniczący ZG Centralnego Zw. Robotników Przemysłu Budowlanego, Drzewnego, Ceramicznego i Pokrewnych Zawodów w Polsce, następnie na emeryturze ze względu na stan zdrowia. Zmarł 2 grudnia 1944 r.