ks. Osiński Jerzy (1944 – 1990)
proboszcz parafii pw. św. Bartłomieja w Sławsku Wielkim, duszpasterz Ludzi Pracy
Urodził się 26 grudnia 1944 r. w Koronowie, syn Feliksa i Elżbiety z domu Białasik, ekonomistki. Będąc jeszcze małym chłopcem stracił ojca, po jego śmierci rodzina Osińskich zamieszkała w Bydgoszczy. Naukę rozpoczął w Szkole Podstawowej nr 10 w Bydgoszczy, w tym czasie ks. J. Osiński był ministrantem w parafii pw. Św. Trójcy. Następnie uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego nr 1 przy placu Wolności, gdzie zdał maturę w 1963 r. Po złożeniu egzaminu dojrzałości, w tym samym roku zgłosił się na studia filozoficzno-teologiczne w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie. Wyświęcony został na kapłana 7 czerwca 1969 r. przez ks. kardynała Stefana Wyszyńskiego, w katedrze gnieźnieńskiej.
Miesiąc później (1 VII 1969 r.) ks. J. Osiński został skierowany w charakterze wikariusza przy kościele kolegiackim pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Kruszwicy, od 1 VII 1970 r. pracował w Barcinie (parafia pw. św. Jakuba Większego), gdzie służył jako wikariusz. W lipcu 1971 r. objął wikariat przy kościele pw. św. Mikołaja w Łabiszynie. W 1972 r. został przeniesiony do Żnina (parafia pw. św. Floriana), a od 10 lutego 1974 r. przejął obowiązki duszpasterskie przy kościele parafii pw. NMP Królowej Polski. Od maja 1974 r. w charakterze wikariusza pracował w parafii pw. św. Wojciecha – Sadki, następnie od 10 lutego 1976 r. w parafii pw. św. Mateusza w Gębicach. Od 16 V 1978 r. ks. Osiński przeniesiony został do parafii pw. św. Michała Archanioła w Gnieźnie, następnie w latach 1979 – 1981 r. pracował w parafii św. Jakuba w Wągrowcu.
W lipcu 1981 r. rozpoczął pracę jako wikariusz w nowo powstałej parafii pw. Świętych Polskich Braci Męczenników na bydgoskich Wyżynach. W niezwykle trudnym czasie stanu wojennego odważnie zaangażował się w – przez siebie założone – Duszpasterstwo Ludzi Pracy. Jako zdecydowany obrońca godności, praw ludzkich i braterstwa identyfikował się z NSZZ „Solidarność”. Wspierał związek mądrą radą i wszechstronną pomocą, skierowaną szczególnie ku ludziom represjonowanym i ich rodzinom. Ks. Jerzy Osiński całkowicie pochłonięty sprawami Ojczyzny zaprosił do Bydgoszczy ks. Jerzego Popiełuszkę, który 19 października 1984 r. odprawił kościele na Wyżynach swoją ostatnia mszę św. za Ojczyznę, oraz poprowadził rozważania różańcowe. W tym dniu podczas powrotu do domu ks. J. Popiełuszko został uprowadzony w Górsku pod Toruniem i zamordowany przez funkcjonariusz Służb Bezpieczeństwa.
W 1985 r. ks. J. Osiński został przeniesiony na samodzielną placówkę jako proboszcz do parafii pw. św. Bartłomieja w Sławsku Wielkim, pod Kruszwicą. Nadal utrzymywał kontakty z Bydgoszczą, angażując się w liczne akcje prowadzone przez NSZZ „Solidarność”. Nieustannie ruchliwy i żywotny nie zapomniał o potrzebach swojej parafii i jej zabytkowej świątyni. Przeprowadził wiele prac remontowo-budowlanych, m.in. prace melioracyjne, które spowodowały osuszenie ścian kościoła. Wyłożył posadzkę marmurowymi płytami, odnowił obrazy w bocznych ołtarzach, na zewnątrz upiększył świątynię przez położenie nowych tynku oraz założył oświetlenie wokół kościoła. Miał wiele planów i pomysłów, ale coraz częściej nie domagał. W rocznicę śmierci ks. J. Popiełuszki odwiedził jego rodziców, a wracając poczuł się źle. Następnego dnia znalazł się w szpitalu w Bydgoszczy i mimo wysiłków lekarzy – przyjaciół nastąpił kolejny wylew krwi do mózgu, który zakończył życie tego młodego i przez wszystkich cenionego kapłana. Zmarł 23 października 1990 r. w Bydgoszczy.
W maju 2010 r. na cmentarzu parafialnym na Jarach odsłonięto i poświęcono tablicę ku czci ks. Jerzego Osińskiego.
Ks. Jerzy Osiński
wikariusz parafii w p.w. św.
Polskich Braci Męczenników
w Bydgoszczy od 1981 r. do 1985 r.
Duszpasterz ludzi Pracy
Z Bożą wolą 19.10.1984 sprawił
udział śp. Księdza Jerzego Popiełuszki
we mszy św. za Ojczyznę
i w rozważaniach różańcowych
w kościele p.w. św. Polskich Braci
Męczenników, porwanego w drodze
powrotnej z Bydgoszczy do
Warszawy i zamordowanego przez
funkcjonariuszy SB.
W dowód uznania
Region Bydgoski Solidarność